O Blog de Sarela

Xa fai tempo no  SADT   organizamos unha saída ao  exterior.  Tratábase dunha visita guiada á Cidade da Cultura , no Monte Gaiás de Santiago de Compostela. Coñecédela? Ese día proporcionáronnos moita información valiosa para coñecer un pouco máis ese complexo arquitectónico.  Moitas veces oín falar desta construcción, e non sempre ben xa que aos seres humanos encántanos xulgar e falar sen saber. Vou ir explicando todo o que aprendemos: - Foi deseñada polo arquitecto Peter Eisenman. - Inspirouse para realizar o seu proxecto en representar o casco histórico de Santiago pero máis moderno e en una cuncha de vieira, símbolo do peregrino. - O color dos edificios son gris coralino por fora e brancos por dentro. - Conta cunha columna máxica onde ten unha porta que esconde o sistema eléctrico. - Quiso que formara parte do propio monte e respetou a medida das ladeiras. - Este espacio, en tempos de pandemia tivo un papel importante moi necesario. Converteuse en vacunódromo. En can

Ola a todos. Chámome Pepe e son   unha persoa con Dano Cerebral Adquirido (DCA).  Xa pasei o meu proceso de rehabilitación e agora despois de case tres anos, podo dicir que estou reconciliado coa miña nova condición. Asumín que non vou a ser a mesma persoa pero iso non significa que agora todo sexa peor. A raíz do que me pasou hai moitas cousas que non podo facer pero outras que si e as desfruto moito. Aprendín, grazas ao DCA, que a vida hai que aproveitala e desfrutar os momentos que nos dan felicidade xunto ás persoas que máis queremos. Despois de pasar por MAPIS (programa de Mantemento e Mellora da Autonomía Persoal   e Inclusión Social) na que aprendín a darme conta de que aínda que teño limitacións tamén teño moitas capacidades, conservo a relación con moitas das persoas que van a ese servizo e podo dicir que son un bo grupo de amigos. Xunto cun deles, José Suárez, realizamos un proxecto de bricolaxe que eu xa tiña na miña casa: un carro de decoración para colocar botellas ou

As estanterías do stock O primeiro de todo queremos presentarnos. Somos Vicente , Jesús e Anxo.  Unha das poucas cousas que temos en común é que os tres temos un  Dano Cerebral Adquirido (DCA) . Polo demais, a verdade é que somos moi diferentes pero coincidimos na importancia de traballar para sentirnos ben e sentirnos parte da sociedade. Despois de que tes un DCA, a inseguridade sobre o que vai a pasar é algo común e neses momentos non te propós "volver a traballar". O que queres é volver a andar, volver a ter equilibrio, planificar, controlar as emocións etc.  Unha vez que vai pasando o tempo vas necesitando máis e non nos referimos unicamente a un tema económico, que tamén, xa que as facturas hai que pagalas, senón que precisamos  dar un paso máis  nese proceso de rehabilitación. Os tres chegamos a Sarela por diferentes vías. Algúns estivemos noutros servizos antes de acabar no Servizo de Orientación Laboral (SOL) da entidade. Alí o que buscabamos era poder atopar un trab

  “ O vidro pode ter moitas vidas! Recíclao!”. Lino no contedor de reciclaxe e de aí partiu a miña idea. “ As persoas, escoitade ben PERSOAS, aínda que teñamos un DCA, podemos ter moitas vidas, Recíclate”.  A  vida non acabou aí. Temos que pensar que rematou unha etapa e que agora comeza outra. Non estamos limitados e limitadas para todo, haberá algunha cousa que si poidamos facer. Non si? Eu na miña vida, nunca me imaxinei vivir este gran cambio. A min gustábanme, e gústanme, moito as motos e, aínda que son consciente de que non podo utilizalas como o facía antes, si podo ler sobre elas, ver vídeos e desfrutar cando as vexo na rúa. O de montar de novo… xa se verá! Tamén realizo outras actividades ás que antes non lle dedicaba o tempo suficiente porque non era unha das miñas prioridades nese momento. Agora desfruto delas, como é o caso da escritura. Case tódolos días dáseme por escribir e plasmar nun papel os meus sentimentos e reflexións. Xa vos dades conta do que vos estou

As persoas que asistimos a MAPIS ( Servizo de mellora e mantemento da autonomía persoal e inclusión social ), temos que empregar frecuentemente dous pasos de peóns que dificultan a nosa autonomía.  Os pasos en cuestión atópanse na Rúa do Castiñeiriño, entre o n.º 29 e o n.º 45. O tempo que hai para cruzar é insuficiente como podedes ver no vídeo.  Ao ter un tempo moi limitado as persoas con dificultade de movemento (hemiplexía ou calquera outra patoloxía que non nos permite manter un ritmo de marcha rápido) non poden cruzar a tempo. Nós queremos levar unha vida o máis autónoma posible pero elementos como este impídennos facer moitas das actividades que nos propoñemos no noso futuro. Para nós convértense en obstáculos que nos limitan o día a día, e algunha veces poñen de manifesto a falta de apoios procedentes da administración pública cara as persoas con discapacidade. Ademais de darlle visibilidade a través do blog, trasladaremos esta problemática á Oficina de Tráfico de Santiago e

Para nós os aniversarios dos compañeiros e compañeiras do Servizo de Atención Diúrna Terapéutica non son un día ao ano, é un mes enteiro! Cada día polas mañás, na actividade de  Orientación , recordamos os aniversarios das/os compañeiros/as que cumpren ese mes. Para as/os "cumpreañeiras/os" supón unha sensación de felicidade. Materialízase nunha sobremesa especial á que nos convidan o último venres do mes despois de xantar.  Pero non vos vaiades pensar que isto é tarefa sinxela, noooon. Hai moito traballo detrás  e tamén, moita moita ilusión. As/os "cumpreañeiras/os" e outras persoas fixas que  participan na actividade de cociña, xúntanse  os venres pola mañá e comezan todo un proceso. Pensan a receita  e  os produtos necesarios así como as cantidades precisas, o custe dos mesmos e a forma de preparala. Unha vez está todo planificado vaise facer realidade o derradeiro venres do mes. Todas as persoas que cumpren anos aportan unha cantidade simbólica para poder mer

Ola. Chámome Eloy e vou contarvos como é a miña vida despois do Dano Cerebral Adquirido (DCA) pero para iso quero que coñezades un pouco da miña historia. Nacín no ano 1984 e cando tiña 10 anos fun operado dun tumor cerebral. No Nadal de 2021 déronme varias crises epilépticas e atoparon outros dous tumores. Un opérano aos poucos días e o outro queda en seguimento médico. Neste mes de decembro viron nunha resonancia que ese tumor crecera e decidiron que o mellor era operar. Esta operación levaba asociadas moitas complicacións que podían afectar a miña mobilidade. Ao final cunha sesión de radiocirurxía parece que puideron facer o tumor máis pequeno evitando así a operación e as posibles complicacións consecuencia da mesma. Actualmente presento secuelas como falta de olfacto, problemas de visión, xordeira bilateral, e de tipo cognitivo como a diminución da atención, problemas de memoria etc. Emprego unha axenda ou o móbil para apuntar as citas ou información relevante que quero recordar e